Artık galiba kabul etsem iyi olacak, son 1.5 yıl zordu.
Hayat sen planlar yaparken başına gelenlerdir diye boşuna demiyorlar.
Bu yıl 40 yaşıma girdim. Çok farklı bir yerde olacağımı düşünüyordum ama -işte- hayatın beraberinde ne getirdiğini bilemiyor insan.
Son 1.5 yılda, eski hırslarımdan gittikçe arınmaya başladığımı fark ettim.
Sabah yataktan gülümseyerek uyanmanın huzuruna, geç yattıysan biraz geç kalkmanın keyfine varmaya başladım. Sabah kendine güzel bir kahve demlemenin ne kadar iyi hissettirdiğini keşfettim.
Huzur.
Huzurumu kaçıran insanlardan uzaklaşmaya başladım. En yakınım da olsa, en uzağım da. Azaldıkça fark ettim ki, aslında çoğalmışım.
İş hayatının hırslı dinamikleri de çok bir anlam ifade etmemeye başladı. Hatta başarı tanımlarım da çok değişti diyebilirim.
İç’imi keşfetmeye başladığım bir yıl oldu. Artık ne kadar sürecekse; onun peşini bırakmayacağım.
Bir yanıt yazın