Algı Yönetimi

Enerji sektöründeki ilk yılımda karşılaşmıştım ilk algı yönetimi tecrübem ile. Şirkete danışman olarak birisi gelmişti. Sonunda sorularımı sorabileceğim birisini bulmanın mutlak sevincini yaşıyordum. Lakin uzun bir “Biz neler yaptık neler…” edebiyatından sonra sorduğum soruların hiçbirine doğru cevap alamıyordum. Her konuşma sonrasında kafamda daha çok soru işareti beliriyordu. O zamanlar onun neden cevap veremediğini asla idrak edemeyecek kadar gençtim.

Yıllar sonra fark ettim ki; o da bilmiyor, ama bildiği algısını yaratıyordu.

Bu tiplere enerji sektöründe daha sonra pek çok kez rastladım. Gerçek anlamda birşey üretemeyip algı yönetimi ile gelir elde ediyorlardı. Müşterileri vardı ve kalitesiz de olsa iş yapabiliyorlardı. İşin kusurları konusunda da hep bir bahaneleri vardı.

Algıyı yönettiklerini fark ettiğim anda ise insanların bu kişilere nasıl güvendiğini merak etmeye başladım. Mesela bana bunu yutturmaları artık mümkün değildi ama diğerleri hem de orta yaşlı şirket patronları nasıl inanıyordu?

İşte algı yönetimi karşındakini en ters durumda olsan bile öyle olmadığına inandırmaktır.

Bunun çok daha başarılı bir örneğini bir aile dostumuzda gördüm. Gerçek anlamda nakit üretmeyen ve emtia değiş tokuşuna dayalı bir işi var. İşinden elde edebileceği nakdi gelirlerin çok daha üstünde bir ofis ve araç kullanımı söz konusu. Birgün oturup konuştuğumuzda bunun bir algı operasyonu olduğunu, bu algıyı yaratamadığı ve güven telkin edemediği durumda süreçleri istediği gibi ilerlemeyeceğinden bahsetti. Detaylıca anlattığında da haklıydı kesinlikle. Lüks aynı zamanda insanda bir güven oluşturuyordu. Çok geniş ve lüks bir ofiste hayal edin kendinizi, ne düşünürsünüz ?

Lüks ve güven; aslında birbirine çok bağlı şeylerdir.

Bu konunun en başarılı örneği ise günümüz Türkiye’sidir. Ülke genelinde ekonomik olarak pek çok istatistiğin ülke gidişatı ile ilgili olumsuz sonuç vermesine rağmen öyle bir algı yönetimi ile karşı karşıyayız ki kitleler gerçekte ne olduğundan bihaber.

Peki önemli mi? Değil. Önemli olan algı yönetimi ile sürecin istenildiği yere çekimlenmesinde yatıyor.

İran’a yaptığım bir seyahatimde ülkenin durumunu görme fırsatı elde ettim. Heryerde inşaatlar yarıda kalmış, dükkanlar ve sokaklar eski püskü hatta Tahran’da önemli bir caddenin kenarında lağım benzeri bir su akıyor. Aklıma gelen ilk soru burayamı yatırım yapacağımız oldu. Oysa enerji yatırımı için ciddi teşvikleri mevcut. Türkiye’ye kıyasla çok avantajlı bir mevzuatları var ve yaptırımların tamamen kalkması ile çeşitli yatırımların yapılabileceği bir ülke.

Lakin algı yönetiminde sınıfta kalıyor. Kağıt üzerimdeki rakamlar güzel olsa dahi insan biz kez daha tereddüt ediyor.

Bu sebepledir ki; Türkiye’de ki inşaat politikasının altında yatan iki neden var. Biricisi bu algı operasyonu. Ülkede sürekli yeni binalar yapılıyor, para etmeyen yerler para eder haline geliyor ve bu gelir noktasından tüm dünya vatandaşları bir hisse alarak geleceğe yatırım yapmak istiyor. Sonuçta aldığınız bir tapu; binayı söküp ülkenize götüremiyorsunuz. İkinci neden ise inşaat sektörü işçilik ağırlıklı olduğu için işsizlik rakamlarında hızlı bir düşüşe yol açarak pek çok yan sektöre para kazandırması.

Hem düşünün yastık altındaki o kadar para ile ev mi alırsınız araba mı ?

İnşaat; ciddi miktarda parayı sirkülasyonda tutup, işsizliği azaltıp, algıyı arttıran tek sektördür.

Rakamlara hakim olanlar bilirler ki eldeki üç beş doları bozmakla dolar kuru frenlenmez ama oluşturulan algı ile doların en ufak gerilemesinde “doları yendik” nidaları duymak mümkündür.

Bu sebeple başarılı iş adamlarından büyük politikacılara şöyle bir bakın; kitleleri peşinde sürükleme gücünü, algıyı yönetme gücünü göreceksiniz.