Steve Jobs iPhone’u tanıttığında galiba Nokia E72 kullanıyordum. iPhone öncesi HTC Touch Diamond diye full dokunmatik bir ürün kullanmıştım ve o kadar sorunluydu ki dokunmatik ekrana tövbe ettim.
Derken iPhone dokunmatik ekran ile hayatımıza girdi ve herşey değişmeye başladı. Bu değişim içerisinde öyle bir icat oldu ki; bence hepimiz onun etkisini atladık. Bu icadın adı “infinite scroll”. Türkçesi sonsuz kaydırma.
Siz ekranı aşağıdan yukarıya kaydırdıkça yeni içerikler geliyor ve bu kaydırma asla bitmiyor. Hep bi “acaba” ne gelecek merakı. Asansöre bindiniz aşağıya 10-15 sn var hemen açın telefonu ve sonsuz kaydırması olan bir uygulamada hızlıca biraz gezinin. Toplantıdasınız sıkıldınız hemen açın bi 5-10 saniye bakın kapatın.
FOMO (fear-of-missing-out) hissi de bence buradan tetikleniyor. Kim ne demiş? Kim ne yapmış? Aman kaçırmayayım. Ya yeni birşey çıkmışsa?
Bu hissiyat benim telefondan Twitter’ı silmeme yol açtı. Bu blog’u okuyanlar bilir, daha önce Instagram, Facebook vb. hesaplarımı kapatmıştım. Daha sonra Whatsapp hesabımı da sildim; yani uygulamalarla ilişiğimi tamamen kestim. Twitter, benim güncel dünyada kendimi güncellemek için kullandığım bir platform. Aynı zamanda önemli gördüklerimi orada paylaşıyorum.
Ne zaman 2 saniyem boş olsa elim telefona gidiyor. Twitter’a girip birşeylere bakıyorum. Tabi uygulamayı silince (iPad’im de duruyor hala) artık kolayca erişemiyorum, böylelikle telefonda geçirdiğim zaman epey azalıyor.
Tabi doğal olarak “curated” bir haber akışına da ihtiyaç duyuyorum. Bu ihtiyacımı saolsun her sabah Aposto sağlıyor. Eposta kutuma gelen bir mesaj sayesinde her sabah 10 dakikalık bir okuma ile gündem konusunda fikir edinebiliyorum.
Kazanç? Zaman. Kaybettiğim zamanı geri kazanıyorum ve daha çok kendim için birşeyler yapabiliyorum.
Hayatınızdaki “infinite scroll” ları kolay erişimden uzaklaştırın ve size kalan zamanın farkına varın. Etrafınıza olan farkındalığınız artsın. 🙂
Selamlar,
Bir yanıt yazın